7 november werd in de Bergkerk het symposium "Wijsheid in de ouderdom?" gehouden
De spreekwoordelijke verbinding tussen wijs en grijs is achterhaald. Maar de verbinding tussen ouder worden en wijsheid kan wellicht ook opgevat worden als een nieuw appèl.
Wijsheid als omvormingskunst: als zelfwording, als beamen van eindigheid en als het beoefenen van generativiteit.
We dachten na over een nieuwe verbinding tussen wijsheid en ouderdom. Hoe ziet de wijze grijze er uit? Vier sprekers kregen het woord:
- Frits de Lange belicht wijsheid als existentiële zelfwording. In de tweede levenshelft vecht het ego steeds minder voor zelfbehoud. Ons pantser wordt afgepeld en omgevormd tot een zelf dat zich meer en meer kan relativeren en transcenderen.
- Johan Goud gaat in op de wijsheid in de poëzie van Rutger Kopland. Is er sprake van wijsheid in deze poëzie als de dichter met precisie de juiste woorden probeert te vinden voor een werkelijkheid die hij niet begrijpt?
- Willem Beekman spreekt als bioloog over ‘de natuur als inspiratie bij ouder worden’. De natuur heeft hem ‘kleiner groeien’ geleerd. Deze natuurwijsheid kan ook richting geven aan wijsheid bij het ouder worden.
- Els van Wijngaarden doet verslag van haar zorg-ethisch onderzoek naar wijsheid in een hedendaags memento mori.
Hieronder een foto-impressie:
Foto’s van René Rosmolen